Tijdens de Dag van de Stilte heb ik een geslaagde, blote voeten-stiltewandeling gemaakt met 2 mannen (20 en 23 jaar). We ontmoetten elkaar bij de Gevangenpoort van vestingstad Woudrichem. Na een korte inleiding liepen we langs de rivier de Boven Merwede westwaards, totdat we op het Oudendijkse gat stuitten en niet verder konden. Daar ligt links om de hoek een afkalving in de oeverwal, grenzend aan de mee stromende nevengeul. In deze hellende zandkuil maakten we gezamenlijk een monument van verbinding. Ieder van ons begon ergens een activiteit met het zand en zocht materiaal in de omgeving om accentueringen aan te brengen. Al heel snel bleken de drie acties met elkaar verbonden te worden. Het is wonderlijk hoe dit alles zonder verbale communicatie tot stand kan komen. De eerste begon haaks op het water een zandrugje te vormen met de blote voeten, met een flauwe bocht erin. Een tweede begon aan de bovenkant dwars op de zandrug met blote voeten een soort weg aan te stampen en legde er losliggende stengels riet langs. De derde met schoenen aan begon bloemetjes te plukken en plaatste die in bosjes langs de ontstane structuur. Er werden op de zandrug een reeks rietstengels rechtop geplaatst. In onderliggende afstemming ontstond een geultje waarin schelpjes gelegd werden, die op enkele tientallen meters afstand op het Merwedestrand gevonden werden. Het geultje kwam via een tunneltje door te lopen onder het zandruggetje door. Er werden ook graspollen langs gelegd. Dwars aan het boveneinde van de zandrug kwam een kort stukje tak te liggen en ontstonden twee zandbolletjes. Ter bekroning plaatste ik daar mijn meegebrachte schitterende bergkristal op. We keken elkaar aan en concludeerden (ook non verbaal) dat het als afgerond beschouwd mocht worden. We waren er alle drie tevreden over.
We liepen langs de geul terug, namen een pad achter de camping, door de uiterwaard naar de Groenendijk. Over deze bandijk liepen we oostwaarts terug naar het vestingstadje. We liepen over de Rijkswal naar de Kerkstraat. Daar stonden we een ogenblik stil voor de Stolpersteine voor de Joodse familie Benjamins die daar tijdens de oorlog zijn weggevoerd en vermoord in Auschwitz. We lazen het bijbehorende gedicht en liepen verder naar boekwinkel Tante Bethje. Nadat we in totaal circa 6 km. gelopen hadden werden we verwelkomd met thee en koffie. Twee van ons drieën liepen al die tijd op blote voeten om nog meer indrukken op te doen onderweg. In de boekwinkel spraken we elkaar weer voor het eerst. We evalueerden onze ervaringen en gingen weer uiteen.
Pas na thuiskomst realiseerde ik me dat we vergeten waren om het kristal mee terug te nemen. dit mee terug te nemen. Toen ik in de middag terug ging om het op te halen, zag ik rondom en door het monument heen, sporen van honden en mensen. Het kristal was door iemand anders gevonden en meegenomen. Hopelijk wordt het nog bij me teruggebracht. Dat gebeurde eerder ook enkele malen bij mijn verloren magneet, die ik gebruik om spijkers en schroeven op het recreatiestrand op te zoeken en op te ruimen. Omdat ook al mijn leesbril kapot ging leed ik wel enig verlies, maar het was toch een bewustzijnsbevorderende en positieve dag.
Een van de deelnemers overhandigde een briefje van vijf, maar ik vroeg of hij het bedrag rechtstreeks wilde overmaken aan de stichting Dag van de Stilte met de complimenten van mij erbij. Dat zou hij doen.
Jos Korthout
j.a.m.korthout@planet.nl