Interview stilte op het platteland
“De lockdown? Voor ons leven hier in het dorp was er niet zo’n groot verschil. Behalve dat de wereld om ons heen ineens ook stil werd.”
________________________________________________________________
Uit onderzoek blijkt dat in Nederland steeds meer stadsmensen er voor kiezen om hun woonplaats in te ruilen voor het leven in een landelijke omgeving. Maar hoe pakt zo’n beslissing dan uit? Voelt het nieuwe leven als een eindeloze vakantie in een zalige stilte? Of wordt het een verschrikkelijke nachtmerrie? Stilteambassadeur Satrina Wilske vroeg het aan Suzanne Thöene, aankoopmakelaar Van Stad naar Land:
Satrina: Suzanne, jij bent niet zomaar een makelaar, je hebt in je vak bewust voor een nichemarkt gekozen. Leg voor onze lezers eens uit wat je doet!
Suzanne: Klopt, ik ben inderdaad niet zomaar een makelaar. Als aankoopmakelaar begeleid ik mensen die op zoek zijn naar een nieuwe plek en meestal zijn dat mensen die de stad willen verlaten. Ze weten alleen nog niet zo goed waar ze naartoe willen gaan. Tegelijkertijd leeft bij hen duidelijk de wens voor meer ruimte en rust om zich heen.
Het merendeel van mijn klanten zijn gezinnen die door de komst van kinderen in hun appartement in de stad ruimtegebrek ervaren en verder ook de wens hebben om anders te gaan leven. Ik help mijn klanten op een iets andere manier dan een typische aankoopmakelaar omdat ik ook een voortraject aanbiedt waarin we echt op zoek gaan naar de juiste plek. Want door mijn eigen zoektocht heb ik gemerkt dat het best ingewikkeld is om te bepalen waar je zou willen wonen.
Wij zijn zelf 4 jaar geleden van Amsterdam naar de Betuwe verhuisd – we wonen in Gellicum, een klein dorp aan de Linge – en de beslissing waar we uiteindelijk naartoe zouden gaan, heeft jaren geduurd. Ik vond het een heel ingewikkeld proces. Sowieso vond ik het lastig om de stad te verlaten. Ik kom helemaal niet uit een dorp en wist niet hoe het was om buiten te wonen. Daardoor was het proces best wel spannend. Ik heb in die periode eindeloos onderzoek gedaan, en het heeft jaren gekost voordat we die stap van een verhuizing durfden te zetten.
In mijn eigen proces heb ik gemerkt hoe fijn het is om meer in de natuur te wonen, om rust, uitzicht en meer stilte om je heen te hebben. In zo’n omgeving kom ik als mens veel beter tot m’n recht, net als ons gezin. En omdat ik dat zo mooi vond, dacht ik bij mezelf: ”Hier kan ik vast ook andere mensen bij helpen.”
De eerste hulpvraag van mijn klanten begint bij: ”We willen wel weg, maar waar gaan we dan naar toe?” Ik help ze bij met het maken van een omgevingsplan. We brengen in kaart hoe ze willen wonen, wat belangrijk voor ze is, waar ze blij van worden, waar ze geïnspireerd door worden, waar ze rust vinden, hoe ze vroeger opgegroeid zijn en wat ze aan hun kinderen mee willen geven. En wat voor voorzieningen belangrijk voor ze zijn. Ook hebben wij natuurlijk te maken met eisen zoals bereikbaarheid, scholen, etc. Met deze dingen in mijn achterhoofd kijk ik welke plekken daarbij passen. Die selecteer ik op basis van onderzoek en vaak ga ik er ook nog even naartoe. Ik maak een plan van drie tot vijf plekken of dorpen, of eventueel ook stadjes die bij ze passen. Zodat zij focus kunnen krijgen in hun zoektocht en heel bewust kunnen bepalen: Deze plekken passen bij ons en die andere eigenlijk niet, dus die kunnen we tijdens de zoektocht gerust links laten liggen. Dat geeft focus en helderheid. Daar wordt een zoektocht meestal ook leuker van. Minder spannend ook omdat je beter weet waar je naartoe gaat. De huizenjacht verloopt hierdoor vaak een stuk sneller en relaxter. Want het blijft voor velen een hele grote stap om de stad te verlaten.
Dus dat is wat ik doe! Wil je het nog eens in het kort? Komt ie: Van Stad naar Land helpt jonge gezinnen de stad uit te verhuizen naar een plek waar zij als gezin tot hun recht kunnen komen. En vaak is dat naar een dorp of in ieder geval naar een plek buiten de stad.
Satrina: Waar zat je zelf de afgelopen weken tijdens de lockdown en wat doet deze omgeving met je?
Suzanne: Tijdens de lockdown zaten wij gewoon thuis in Gellicum, een klein dorpje in de Betuwe. Hier hebben we een vrijstaand huis met een achtertuin, plus een stukje aan de rivier voor ons huis. En ook al speelde de lockdown – onze thuisplek voelde ontzettend rijk! We waren er zeer dankbaar voor dat we zoveel eigen ruimte hebben. Ons huis voelde als een veilige haven waar we met elkaar konden zijn – vooral in het begin, in een ietwat angstige wereld – en de natuur waarmee we omringd zijn gaf ons een soort troost. Ze liet ons zien hoe ook nu de wereld gewoon doordraait en ondanks alles gewoon de lente viert. Dit vond ik zo prachtig om te zien! Ook doordat het nog stiller was op straat, in de lucht, op de wegen en misschien ook wel in ons hoofd, ontstond er meer ruimte om te zien wat de natuur aan het doen was. Ik heb enorm van de vogels, de luchten en het prachtige weer genoten, van de bloemetjes en blaadjes die er overal weer aankwamen, het water voor de deur….Ja, ik wist al dat die plek goed was maar de lockdown heeft weer extra bevestigd dat we er zo goed aan hebben gedaan om de stad te verlaten. Dus, die omgeving geeft ons rust, vertrouwen en we voelen ons hier veilig en dat is heel fijn!
Satrina: Ik ben benieuwd: Zie jij iets veranderen bij je (potentiële) klanten uit de stad nu we door de coronavirus meer thuis en in onze woonplaats (vast)zitten?
Suzanne: Ja, daar zit zeker verandering in. De functie van ons huis is door de coronacrisis natuurlijk helemaal veranderd: Ineens zijn we altijd thuis, met iedereen om ons heen. Dat brengt natuurlijk stress met zich mee. We zitten 24 uur op elkaars lip en moeten dan ook nog eens thuiswerken en kinderen met hun schoolwerk helpen! Dat is heel veel. Dat geeft een andere blik op de plek waar je dat allemaal doet. Ik spreek nu veel mensen die door de coronacrisis als een soort snelkookpannetje getriggerd zijn om tot actie te komen. Dat zijn vooral de mensen die al op een klein waakvlammetje stonden om te gaan verhuizen. Dat vlammetje is nu juist door die lockdown periode hoger gaan branden.
Kijk, je wordt nu extra met je neus op de feiten gedrukt: dat de ruimte te klein is, dat je nu echt graag die eigen tuin wilt, dat je meer de natuur in wilt, dat je niet meer op je plek bent in de stad. Dus dat is echt wel een beweging die ik zie en hoor.
Ik spreek nu veel mensen die onzeker zijn, twijfels hebben en zich afvragen of dit nu wel het goede moment is om stappen te ondernemen. Ik spreek ze ook om te bepalen waar ze kunnen beginnen.
Daarnaast hebben veel mensen in de stad door de coronacrisis een wat beklemd gevoel gekregen doordat je bewegingsvrijheid daar veel kleiner is dan wanneer je buiten woont. Bovendien werken mensen nu vanuit huis. Dachten veel bedrijven voorheen dat thuiswerken niet goed mogelijk was, we zitten nu in de situatie waar ineens iedereen dat doet.
Ik verwacht dat mensen dat ook in de toekomst in meerdere mate zullen blijven doen waardoor ook de welwillendheid om verder van je werk te wonen, vergroot wordt.
Ik kreeg onlangs de vraag of landelijk gelegen woningen door de coronacrisis populairder zijn geworden. Ik denk van wel omdat mensen hun persoonlijke ruimte graag willen vergroten. Meer ruimte vind je toch vooral buiten de stad. En door de mogelijkheid om thuis te werken, verwacht ik dat mensen die stap om te verhuizen eerder durven te nemen.
Foto: Satrina Wilske, designed by silence
Satrina: Vertel eens: Hebben je klanten soms ook een te romantisch beeld in hun hoofd wat betreft de rust op het platteland?
Suzanne: Een romantisch beeld is het niet per se; ze vragen zich eerder af ”Is er nog wel iets te doen?” of “Wonen daar dan wel leuke mensen?” en “Praten zij daar niet heel erg plat?” Natuurlijk heb je ook mensen die denken dat het op het platteland alleen maar vakantie is. Wij wonen op een heel bereikbare plek en dat betekent dat we snel op de snelweg zitten. Maar ja, af en toe, als de wind vanuit een bepaalde richting waait, hoor je die snelweg heus wel. Dus, als we het over ideeën hebben, is dit er wel eentje: Veel mensen verwachten dat het op het platteland altijd heel erg stil is. En dat is natuurlijk niet zo.
Satrina: Je zou de coronaperiode kunnen omschrijven als het tijdperk waarin we elkaar meer ruimte moesten geven. Waar mensen, doordat ze minder afspraken en afleiding hadden, nieuwe waarden konden ontdekken. Ook de verstilling speelde een grote rol tijdens de coronacrisis. Hoe ervaar jij deze onderwerpen als bewoner van het platteland?
Suzanne: Elkaar meer ruimte moeten geven, dat is treffend gezegd!
Persoonlijk heb ik die verstilling als ontzettend prettig ervaren. Ik vond het heerlijk dat de wereld tot stilstand kwam. Wij wonen hier nu 4 jaar en in ons dorp is er geen terras, geen winkel, helemaal niets. Er valt hier niets te doen. We waren voor de crisis ook al heel veel
thuis, alleen nu gingen we nergens meer voor de gezelligheid naartoe en waren er ook geen sociale afspraken. Je zou dus kunnen stellen dat er voor ons geen groot verschil was. Behalve dat de wereld om ons heen ook stil werd. En dat vond ik echt heerlijk! De wereld was zonder dat de mensen zich daar in mengden op z’n mooist.
Die diepere stilte hebben wij als een vroege zondagochtendstilte ervaren: Er zijn dan maar weinig mensen op straat, nog geen fietsers, geen motoren en dan is het zo fijn rustig. We hebben hier heel erg van genoten. Wij wonen hier in een toeristisch gebied waar altijd veel fietsers, motoren en rallyauto’s langskomen. In de eerste periode van de lockdown speelde dit dus helemaal niet. Op een gegeven moment begon het weer drukker te worden en toen heeft de gemeente die activiteiten ontmoedigd. Op dat moment ervaarde ik dus ook dat het heerlijk stil is als de toeristen er niet zijn.
Het zou zoveel schelen als mensen zich bewuster zouden zijn van wat het gevolg van hun handelen is. Als je zin hebt om ergens naartoe te gaan rijden, je je vervolgens afvraagt: Is dat op dit moment ook een goed idee? Of kan ik iets zachter door dat dorpje heen rijden? Waarschijnlijk is dat nog wishful thinking…
De ontwikkeling dat we meer vanuit huis kunnen werken, vind ik echt een groot voordeel. Wellicht wordt het daardoor ook rustiger op de weg, maar dat valt nog even te bezien.
Ik heb in ieder geval de hoop dat een grotere groep zich aan het realiseren is wat rust, stilte en het ontsnappen uit de ratrace voor ze doen. En dat deze periode een voorproefje is geweest en mensen besluiten: “Oké, we gaan dingen veranderen.” Misschien is dat een andere baan, bewuster leven of anders wonen, meer tijd voor de kinderen, minder proberen alles tegelijk te doen.
Ik heb dat zelf ervaren toen de kinderen de afgelopen weken thuis verbleven:
In het begin probeerde ik nog alles te doen en mijn werk daar nog tussendoor te laten fietsen. Maar dat werkte gewoon niet. Ik werd daar alleen maar steeds gestrester van.
Dat hielp niet, niet voor mezelf en zeker niet voor mijn kinderen.
Op het moment dat ik bewust ben gaan doen wat ik aan het doen was, ging het veel beter. Dus bijvoorbeeld er met mijn aandacht voor de kinderen zijn; Schoolwerk met ze doornemen, dingen uitleggen enz.
Dat heb ik wel van die lockdown geleerd: het loont echt als je aandacht geeft aan wat je aan het doen bent. Ik hoop dan ook dat de werkende moeders – die er altijd zo goed in zijn om die twintig ballen in de lucht te houden –nu gezien hebben dat het allemaal wat minder kan. Dat het beter voor ons is om de dingen na elkaar doen in plaats van alles tegelijk.
Satrina: Inderdaad een belangrijke eyeopener, en dat geldt vast voor velen van ons.
Suzanne, bedankt voor het inspirerende interview.
Suzanne: Ja het was een mooi gesprek, dank jullie wel ambassadeurs van de stilte.
Wil je meer over Suzanne’s visie en aanpak te weten komen? Kijk dan eens op haar instagram account: @vanstadnaarland
Maar wees gewaarschuwd: Hier laat ze jou het platteland met alle zintuigen beleven.
En je kan haar sympathieke podcast beluisteren waar zij de rol als interviewer inneemt en haar gesprekpartners laat vertellen over wat de verhuizing naar het platteland zoal met hen doet: https://vanstadnaarland.nl/van-stad-naar-land-podcast/
¹ Bron onderzoek: Planbureau voor de leefomgeving, 2019 https://www.pbl.nl/publicaties/trek-van-en-naar-de-stad